Rozboje, których nie było
W przeciągu tygodnia czasu zabrzańska policja została powiadomiona o dwóch poważnych przestępstwach. Zgłoszone przestępstwa to rozboje. W pierwszym przypadku nastolatek zawiadomił o fakcie pobicia i zabrania mu telefonu komórkowego przez parę starszych osób i ich syna. Jak wykazało przeprowadzone postępowanie, zdarzenia opisane przez nieletniego wyglądały zupełnie inaczej.
W przeciągu tygodnia czasu zabrzańska policja została powiadomiona o dwóch poważnych przestępstwach. Zgłoszone przestępstwa to rozboje. W pierwszym przypadku nastolatek zawiadomił o fakcie pobicia i zabrania mu telefonu komórkowego przez parę starszych osób i ich syna. Jak wykazało przeprowadzone postępowanie, zdarzenia opisane przez nieletniego wyglądały zupełnie inaczej. Nie tylko nikt go nie pobił, ale również nie zabrał mu telefonu. W drugim przypadku kobieta pracująca w firmie udzielającej pożyczki zgłosiła, że została napadnięta przez dwóch mężczyzn. Mężczyźni przy użyciu niebezpiecznego ostrego narzędzia zagrozili kobiecie i następnie skradli jej pieniądze w kwocie kilku tysięcy złotych. Policjanci wnikliwie przesłuchali kobietę, która w trakcie kolejnych przesłuchań podawała różny przebieg zdarzenia. Kobieta w wyniku przeprowadzonych ustaleń przyznała się, że nie została napadnięta i nikt nie ukradł jej pieniędzy. Do zgłoszenia przestępstwa na policji zmusiła ją sytuacja finansowa, gdyż jest zadłużona. Działania policjantów nie są ukierunkowane na przyłapanie osoby zgłaszającej na kłamstwie, lecz na ujęciu sprawcy przestępstwa, o którym osoba pokrzywdzona składa zawiadomienie. W momencie kiedy relacje o zdarzeniu osoby pokrzywdzonej są niespójne, nielogiczne i niewiarygodne - Policja będzie chciała się dowiedzieć, dlaczego. Policjanci przed złożeniem zawiadomienia o przestępstwie pouczają o treści trzech ważnych przepisów kodeksu karnego. Jest to art. 238 k.k., przewidujący odpowiedzialność karną za zawiadomienie organów ścigania o niepopełnionym przestępstwie, art. 234 k.k., który określa odpowiedzialność karną za fałszywe oskarżenie innej osoby o popełnienie przestępstwa. W przypadku kiedy osoba pokrzywdzona jest świadkiem zdarzenia zostaje ona również pouczona o treści artykułu 233§1 k.k. mówiący o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań lub zatajenie prawdy. Za zgłoszenie o niepopełnionym przestępstwie grozi kara pozbawienia wolności do lat 2, za oskarżenie innej osoby o popełnienie przestępstwa grozi kara pozbawienia wolności do lat 2, za składanie fałszywych zeznań lub zatajenie prawdy grozi kara pozbawienia wolności do lat 3.